Gladiolen uit Blessures en bloemen kort verhaal door Marc Couwenbergh

Blessures en bloemen – kort verhaal

Blessures en bloemen – kort verhaal. Hardlopen en blessures liggen vlak bij elkaar. Dat weet elke loper. Maar waarom zij zo vaak geblesseerd raakt? 

Blessures en bloemen – kort verhaal

Zijn telefoon meldt een appje. Verbaasd ziet hij dat het van haar is. Het is lang geleden dat zij hem appte. ‘Slecht nieuws: net in de sportschool een zweepslag in m’n kuit opgelopen. Voorlopig uitgeschakeld qua sporten/lopen….. Dag halve marathon 😡😡😡😡😡😡😡’.

Zijn vingers vliegen over het scherm: ‘Nee toch! Dat is niet te geloven! Hier word ik niet goed van; hoe kan dat nou? Lief, je hebt zo goed en zorgvuldig getraind. Is het echt helemaal mis?!’

‘Ja, kan er niet eens op staan. Er moet wel een wonder gebeuren wil A’dam nog lukken. Ben zo kwaad!!!!! Tis dat ik niet kan trappen anders schopte ik een deur in tweeën!’

Hij schrikt van haar woede. Dat ze zo boos kan zijn! Hij begrijpt het wel. ‘Ik wou dat ik wat kon doen voor je! Dit is zo gemeen voor je; wat een rot pech!’

De ene blessure na de andere

Hardlopen en blessures liggen vlak bij elkaar. Dat weet elke loper. Maar waarom zij zo vaak geblesseerd raakt? Ze heeft altijd gesport. Ze is lenig en rent soepel. Althans, drie jaar geleden toen ze elkaar leerden kennen. Daarna had ze de ene blessures na de andere. Eerst was het alleen spierpijn. Met twee weekjes rust zou het wel goed komen. Helaas, het werd steeds ernstiger. Ze kreeg rugklachten. Problemen met het SI-gewricht. Vervolgens zelfs uitval in een rechterarm. Er gingen meer dan zes maanden voorbij voor ze weer heel voorzichtig kon gaan proberen te rennen.

Trainingen intensiveren

Niet hard en alleen korte loopjes. Dus maximaal tien kilometer. Die liep ze alleen. Ze wilde hem niet ophouden, al bezwoer hij haar dat snelheid en afstand ondergeschikt waren aan het plezier van het samenlopen. Afgelopen zomer was ze haar trainingen gaan intensiveren. Maar ze had er niets over tegen hem gezegd. Pas een maand geleden had hij het gemerkt. Ze bleek zich ingeschreven te hebben voor de halve marathon  van Amsterdam. Het deed hem pijn dat ze dit niet met hem had gedeeld. Voor de blessure-ellende begon, waren ze toch loopmaatjes.

Welterusten

Tegen 22 uur appt hij haar opnieuw: ‘Hoop dat je de teleurstelling een beetje van je af kunt zetten en zo meteen toch goed slaapt! Je conditie hou je op peil en in maart loop je in de zon de CPC!’
Ze antwoordt meteen: ‘Dankjewel. Huilen staat me nader dan het lachen, maar daar schiet ik niet veel mee op. Nu eerst maar eens slapen. Welterusten.’
Hij appt: ‘Huil een beetje met je mee, maar goed; slaap helpt, welterusten 😴’

Gladiolen

De volgende ochtend staat hij om half elf op haar stoep met een bos gladiolen. Haar zoon doet open. Hij wil de bloemen afgeven en rechtsomkeer maken, maar de jongen roept naar boven dat er bezoek is. ‘Ze komt eraan’, lacht hij. Het duurt even, maar dan kondigt gestommel haar afdaling van de trap aan. Eerst ziet hij een vooruit gestoken voet in een dikke wollen sok. Dan haar benen in een oude joggingbroek. Vervolgens een veel te ruime sweater en dan haar gezicht.  Hij sluit zijn ogen om haar gezichtsuitdrukking niet te zien: Daar heb je hem ook nog!

Shirt

Ze negeert zijn bloemen en hinkt naar de woonkamer. Zoonlief neemt de bos mee naar de keuken. ‘Ik zal even koffie zetten’, roept die.
‘Nee, dat is niet nodig’, zegt ze.
‘Ik ben zo weer weg’, haast hij zich te zeggen. Ze houdt niet eens de schijn van beleefdheid op. Even verandert de sfeer als ze vraagt of hij in Amsterdam haar HalveMarathonshirt wil ophalen. Met de inschrijving heeft ze dat al betaald. Het zou toch zonde zijn van die 25 euro.  Natuurlijk wil hij dat doen.
Ze bedenkt ze zich. Het hoeft niet. Ze zwijgen.
‘Ik ga weer. Beterschap!’

Was wel fijn

Een uur later krijgt hij een appje van haar. Geen tekst, alleen een foto van zijn bloemen die in een vaas zijn gezet. Hij appt terug: ‘Ik zou willen dat je morgen weer zou kunnen rennen, maar zoveel kracht zullen de bloemen niet hebben. Lief dat je voor mij helemaal naar beneden kwam; had niet gehoeven maar was wel fijn.’

Een bos gladiolen. Uit Blessures en bloemen - kort verhaal door Marc Couwenbergh
Een bos gladiolen. Uit Blessures en bloemen – kort verhaal door Marc Couwenbergh
Blessures en bloemen – kort verhaal

Dit korte verhaal is geschreven door Marc Couwenbergh. Meer van mijn korte verhalen lezen. Check ook Hoe kon ze vergeten en Eenzaam. Of mijn verhalen over hardlopen: Mijn eerste marathon, Mijn tweede marathon:  #demooiste of Van Dam tot Dam met de support van Athene.

 

Facebooktwitterlinkedininstagram

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.