Mijn hardlooptraining gestaakt! Nooit eerder heb ik een training voortijdig beëindigd.  Zes weken geleden dwong mijn knieblessure tot deze ingrijpende gebeurtenis. Dit is deel 2 van het feuilleton ‘Hartverscheurend hardlopersleed’.

IJszak op de overbelaste knie

Hardlooptraining gestaakt

“Jullie mogen nog een ronde,” zei de trainster tegen het groepje Goudse Runners waarvan ik deel uitmaakte. Maar ik kon niet meer. Als ik het heftige protest van mijn rechter knie nog langer negeerde, zou die het wel eens voor goed kunnen laten afweten. Ik moest de hardlooptraining staken. Teleurgesteld en boos zag ik hoe de anderen van het groepje weer wel weg sprintten. Het liep tegen het einde van het wekelijkse trainingsuurtje. De voorjaarszon scheen. De witte lijnen op het oranje van de vernieuwde atletiekbaan trokken een glanzend spoor naar een, ineens voor mij onbereikbare horizon. Ik had de hele ochtend op mijn tanden moeten bijten om mijn loopmaatjes niet van me weg te laten rennen. Nu was dat toch gebeurd.

Schrap zetten

“Het gaat niet goed hè.” De trainster had gezien dat ik in deze hardlooptraining niet lekker liep. Ik vertelde haar dat ik al weken last had van mijn knie. Vier weken terug had ik die verdraaid met het zeilen. De boot was na een winter op het droge weer terug het water in. We waren meteen gaan varen, al lagen de houten vlonders nog niet in de kuip. Mijn voeten vonden daardoor weinig houvast. Alleen door me schrap te zetten tegen de kant, voorkwam ik dat ik weggleed. In die houding was ik weinig flexibel, zeker toen de boot in een windvlaag sterk overhelde. Er kwam teveel kracht op mijn gedraaide knie.

Trail Gulpen

Aanvankelijk leek de knieblessure mee te vallen. Het weekend erna had ik een trailwedstrijd van 11 kilometer in de Limburgse heuvels bij Gulpen. Niets forceren en alleen lekker lopen, was mijn voornemen. Dat deed ik. En nog snel ook. Van het kleine groepje Goudse deelnemers finishte ik als eerste. Op het eerste stuk had mijn knie wel stijf gevoeld, maar eenmaal warm liep ik soepel. Ook bij het stijgen en dalen. Blij hapte ik na de finish het grote stuk Limburgse kersenvlaai weg, vergezeld van twee halve liters alcolholvrijbier. Het was tenslotte een wedstrijd in Limburg. Ik herstelde snel en de knie leek beter dan voor de wedstrijd.

Dik en pijnlijk

Maar zo bleef het niet. Steeds vaker merkte ik dat een rechterknie had. Met het lopen viel het aanvankelijk wel mee. Na een hardlooptraining legde ik een ijszak erop. De knie werd niet dik. Het meeste last had ik er in bed van. Bij het wakker worden, deed de knie pijn. Op een zij, of met benen over elkaar, lag niet prettig. Ik liep steeds minder snel en minder afstand. Uiteindelijk nam ik drie dagen rust in de hoop dan voldoende hersteld te zijn om met de wekelijkse hardlooptraining van de Goudse Runners mee te kunnen doen.

Teleurgesteld en boos in de hardlooptraining

“Je loopt mank! Dat is niet normaal!” Ik hoorde de scherpte in de stem van een loopmaatje. Haar toon benadrukte dat het idioot was dat ik doorliep in plaats van onmiddellijk te stoppen. Al bij het inlopen op de atletiekbaan had ze gemerkt dat ik niet goed liep. “Een beetje last van mijn knie”, had ik beaamd. Nu bij het ingaan van de twee ronde bleef ik zwijgen. “Je kunt het hem ook aanpraten,” reageerde mijn andere loopmaat. “Ik zeg al niks meer,” klonk het licht geïrriteerd. Ik wist dat ze gelijk had, maar ik wilde niet opgeven. Ik was teleurgesteld en boos. Mijn knie liet me zonder duidelijk oorzaak ineens in de steek. Hardlopen deed ik al tijdens mijn studietijd, maar sinds drie jaar had het een centrale plek in mijn dagelijkse leven. Het was  de aanmoediging van mijn loopmaatjes geweest met hen wedstrijden te gaan lopen, waardoor ik intensiever was gaan hardlopen.

Voorlopig geen hardlooptraining meer

De volgende ochtend had de huisarts mijn knie gevoeld en rust aanbevolen. Dus niet hardlopen. Met vier tot zes weken moet een overbelaste knieband over zijn. Dat ik er al drie weken meeliep en het eigenlijk alleen maar erger was geworden, maakte dat het wel tot mij doordrong dat ik het doktersadvies moest opvolgen. Voorlopig dus geen hardlooptraining meer.

Wordt vervolgd!

Voor deel 1 van dit feuilleton klik je hier.